Burenruzie? Niet altijd wat het lijkt.

Het conflict

Ik woon nu ruim een jaar in een nieuw dorp en omdat we in het buitengebied wonen, zijn de buren niet echt bekend of dichtbij. Vorig jaar op de buurtbarbecue heb ik kennisgemaakt met veel buren. Mijn directe buurvrouw ken ik iets beter dan de rest. Als zij op vakantie zijn, zorg ik voor hun kippen en we hebben een keer samen thee gedronken.

Mijn buurvrouw weet dat ik ook buurtbemiddelaar ben in Enschede. Ze vroeg me of ik kon helpen met een 'ruzie' tussen twee buurtgenoten. De buurman, een van de buren van de 'ruzie', is boer. Hij haalt wel eens onze mest op. We communiceren meestal via WhatsApp over wanneer hij de mest komt ophalen en maken een praatje als hij langskomt. Ik besloot om bij hem langs te gaan. Hij en zijn vrouw waren ontzettend leuke mensen en ik kreeg een rondleiding tussen de koeien en vervolgens hebben ze mij 'het proleem' uitgelegd. 

Samen zijn we bij de buurvrouw langs gegaan, om met haar in gesprek te gaan. Helaas stond mevrouw niet open voor dit gesprek en was meteen heel boos en argwanend. Ze gaf aan dat we beter niet hadden kunnen komen en vroeg mij of ik wel bevoegd was om hier te staan. Ik gaf aan alleen maar te willen helpen en na mijn uitleg bond mevrouw toch iets in. Het was niet makkelijk om de buurvrouw alles uit te leggen. Mevrouw was al op leeftijd en woonde alleen. Haar zoon kwam dagelijks bij haar eten. Beiden verkeerden in een minder goede gezondheid, en mevrouw vertelde dat het steeds moeizamer ging om voor zichzelf en haar zoon te zorgen. Over de 'ruzie' wilde ze echter niet praten. 

De oplossing

Twee dagen later ben ik toch maar bij mevrouw langs gegaan. Ik werd niet binnen gelaten, maar we hadden buiten een lang gesprek. Heel voorzichtig ben ik over de 'ruzie' begonnen en mevrouw gaf aan dat ze zoveel aan haar hoofd had, dat ze niet open stond voor een gesprek met haar buren. Ze vond bovendien dat als iemand een probleem met haar had, dat die persoon zelf het initiatief had moeten nemen om naar haar te komen en het probleem te bespreken. Wel was ze van mening dat er een oplossing moest komen voor het probleem, ook al zou het misschien niet zo eenvoudig zijn om een probleem van 15 jaar in 3 minuten op te lossen. Uiteindelijk waren beide buren het met elkaar eens dat ze elkaar niet in de weg zouden zitten en elkaar zouden 'negeren'. 

Na dit gesprek ben langs gegaan bij mijn buurvrouw. Ik kreeg een fles verse melk mee als dank en werd samen met mijn man uitgenodigd op de koffie. Het bleek dat de kinderen van het stel van dezelfde leeftijd waren als onze kinderen en ze konden het goed met elkaar vinden. Wie weet ontstaan er nog vriendschappen tussen hen. 

En zo komt de Brabantse gezelligheid best goed overeen met het Twentse Noaberschap: beetje voor elkaar zorgen is mooi!